అలోచనల సాగరాలు

అంతు లేని అగాథాలు
అలోచనల సుడిగుండాలు
సమసిపోవు
మాసిపోవు
మరపురావు
మదిని వీడవు
త్రవ్వెకొద్దీ పుట్టలు పుట్టలు
విడమర్చెకొద్దీ చిలువలు పలువలు
తొలచి వెస్తాయి
మదిని కలచి వేస్తాయి
మౌనాన్ని మధిస్తాయి
ప్రశాంతతని హరిస్తాయి
రూపం లేని శత్రువై
నిదురకు దూరం చేస్తాయి
ఈ అలోచనల సాగరాలు
ఈ అవిశ్రాంత సంగ్రామాలు

వేంకటేశుడు

ఎన్నెన్ని పదముల
కీర్తింతును
ఏడుకొండలవాడిని
వేవేల నామాల
ఆపదమ్రొక్కులవాడిని
శంఖు చక్రములు ధరియించి
సప్త గిరులయందు అవతరించి
వెలుగొందు వేంకటేశుడు
మమ్ము దీవించు శ్రీనివాసుడు
దర్శనభాగ్యమ్ముకై తరలి వచ్చు
భక్త జనులు ఎల్లవేళలా
నిత్య కల్యాణమై వెలుగొందు తిరుపతి తిరుమల!
కలియుగ దైవ నామ స్మరణ ప్రతిధ్వనించు నలుమూలలా!!

బాసలు

చిక్కని బొట్టు
చక్కగ పెట్టి
చెవిన మెరిసే జూకాలు కూర్చి
తలనిండా పూవులు చేర్చి
చెంపలపై ఎర్ర రంగు పులిమేను
ఒరకంట నా యొంక జూసి
ఒక్క మురిపాల నవ్వు ముద్దుగ పంపి
కొండ వాలు లోకి చూపు సారించేను
గుండెల నిండా మంటలు రువ్వి
నిద్దరే రాని రాతిరి తిరిగి తిరిగి
నీ కంటి బాసలు పలుకరించేను